Το επώνυμο Κουσουρής (αγγλ., Koussouris ή Kousouris), το βρίσκεις στη βόρεια, κεντρική και δυτική ηπειρωτική, αλλά και στη νησιωτική Ελλάδα. Από το Σούλι, τη Θεσπρωτία, τα Ζαγοροχώρια, την Αιτωλοακαρνανία, Ναυπακτία, Αιγιαλία, Κυπαρισσία, Λακωνία, Μακεδονία, Κεφαλλονιά, Τήνος, Χανιά, Κύθηρα, Σύρο και αλλού. Στην περιοχή της Αττικής πλατιά η εξάπλωσή του. Κέντρο Αθήνας, Μαρούσι, Αγ. Παρασκευή, Γαλάτσι, Λόφος Σκουζέ, Γλυφάδα, Κορυδαλός, Πειραιάς, Κερατέα, Ραφίνα και αλλού. Αλλά και στο εξωτερικό θα το βρεις σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία, Γαλλία. Ακόμη, και στο Αλγέρι ως Koussouri για τους άνδρες και Kousouri για τις γυναίκες.
Κάποιοι συγγενείς υποστηρίζουν ότι το επώνυμό μας προέρχεται από προγόνους μας που είχαν διαφορετικό επώνυμο στην περίοδο της τουρκοκρατίας (15ος-19ος αιώνας). Κατά μια εκδοχή η προέλευση του επωνύμου μας προέρχεται από την περιοχή του Σουλίου, Ηπείρου. Πολλοί Σουλιώτες κατέβαιναν στα πεδινά, προξενώντας ζημιές στους Τούρκους. Κάποιοι από αυτούς, σύμφωνα με μαρτυρίες της παράδοσης, συλληφθήκανε από Τουρκαλβανούς. ΄Οταν τους ρώτησαν για το επώνυμό τους εκείνοι απάντησαν ότι ονομάζονταν ''Kushëri'', που στα αρβανίτικα σημαίνει ξάδελφος. ΄Ισως με παραφθορά να εξελίχθηκε τελικά σε Κουσουρής. Κατά μία άλλη εκδοχή, ίσως κάποιος πρόγονος μας είχε κάποιο φυσικό ελάττωμα, δηλαδή Κουσούρι. Πάλι με παραφθορά ίσως τελικά επικράτησε το Κουσουρής.
Κάποιοι συγγενείς υποστηρίζουν ότι το επώνυμό μας προέρχεται από προγόνους μας που είχαν διαφορετικό επώνυμο στην περίοδο της τουρκοκρατίας (15ος-19ος αιώνας). Κατά μια εκδοχή η προέλευση του επωνύμου μας προέρχεται από την περιοχή του Σουλίου, Ηπείρου. Πολλοί Σουλιώτες κατέβαιναν στα πεδινά, προξενώντας ζημιές στους Τούρκους. Κάποιοι από αυτούς, σύμφωνα με μαρτυρίες της παράδοσης, συλληφθήκανε από Τουρκαλβανούς. ΄Οταν τους ρώτησαν για το επώνυμό τους εκείνοι απάντησαν ότι ονομάζονταν ''Kushëri'', που στα αρβανίτικα σημαίνει ξάδελφος. ΄Ισως με παραφθορά να εξελίχθηκε τελικά σε Κουσουρής. Κατά μία άλλη εκδοχή, ίσως κάποιος πρόγονος μας είχε κάποιο φυσικό ελάττωμα, δηλαδή Κουσούρι. Πάλι με παραφθορά ίσως τελικά επικράτησε το Κουσουρής.
 |
| Αποστόλης Κουσουρής, 1821 |
Εξάλλου, το επώνυμο Κουσουρής αναφέρεται σε πολλούς αγωνιστές του 1821. Ο αγωνιστής του 1821, Αγγελος Κουσουρής, γεννημένος στην Αθήνα, πολέμησε τους Τούρκους και σκοτώθηκε σε μια μάχη. Στην Αιτωλοακαρνανία και Ναυπακτία, ονομαστοί, για τις μάχες ενάντια στους Τούρκους και Αλβανούς, είναι ο οπλαρχηγός Φώτης Κουσουρής, ο ανθυπολοχαγός Γούλας Κουσουρής, ο χιλίαρχος Αποστόλης Κουσουρής, και ο Παναγιώτης Κουσουρής. Σε πρόσφατο βιβλίο του Ν.Θ. Μήτση (2008) ''Αετός Ξηρομέρου-Ιστορικές επιφυλλίδες αλλοτινών εποχών και Λησμονημένοι μαχητές του 1821'' αναφέρονται και τα ακόλουθα. ....<<......Για την κραταιά και περίτρανη μάχη στον Προφήτη Ηλία στον Αετό του Ξηρομέρου στις 9 Αυγ. 1822, καθώς και για όλους τους Ξηρομερίτες Οπλαρχηγούς και Καπεταναίους που πήραν μέρος σ’αυτή τη μάχη(π.χ. Γεώργιος Βαρνακιώτης, Θεοδ. Γρίβας, Δήμο Τσέλιος , Δημ. Παλιογιάννης, Αποστ. Κουσουρής , Στάθης Κατσαρός , Σπύρος Καρπούζης , Κώστας Καπογιωργάκης , Αντρέας Γριβογιώργος, Κωσταντής Βαλιανάκης κ.λ.π.)>>.
H '' Μεγάλη Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια'' (τόμος Α, σελίδα 291) μας πληροφορεί τα ακόλουθα σχετικά με τον αρχιτσέλιγκα Κουσουρή και το γιό του Κουσουρόγιαννo, που συμμετείχαν στη μάχη του ''Αετού'' . << ......Μετά την μάχη στο ‘’Χάνι της Γραβιάς’’ (8 Μαΐου, 1821) οι οπλαρχηγοί, Γκούρας, Σκαλτσοδήμος και Σαφάκας, σε συνεννόηση με τον οπλαρχηγό Γεωργάκη Κοντογιάννη, αποφάσισαν να επιτεθούν και να κτυπήσουν την Υπάτη, ώστε να αναγκάσουν τους Τούρκους να υποχωρήσουν και να αφήσουν ελεύθερη τη διάβαση των Θερμοπυλών. Οι Γκούρας και Σκαλτσοδήμος έπιασαν τη θέση ‘’Αετός’’ δίπλα στην Καστανιά και πάνω από την Υπάτη. Ο Σαφάκας έπιασε την θέση ‘’Πάθενα’’, πάνω από το Σμόκοβο και δίπλα στο Νιοχώρι. Απρόοπτα όμως με το ξημέρωμα της μέρας, οι Γκούρας και Σκαλτσοδήμος, βρέθηκαν περικυκλωμένοι από 1500 Αλβανούς υπό τις διαταγές του Αλβανού Τελεχόν Φέζον, συγγενή του Αλή Πασά. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σφοδρή σώμα με σώμα και κράτησε μέχρι τη δύση του ήλιου. Η αριθμητική υπεροχή των Αλβανών ανάγκασε τους Έλληνες να οπισθοχωρήσουν μέσα στη γειτονική χαράδρα. Τότε, ο Σαφάκας επιτέθηκε κατά των Αλβανών με 300 παλικάρια. Οι Αλβανοί ξαφνιάστηκαν, νόμισαν ότι περικυκλώθηκαν και τράπηκαν σε φυγή. Στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν γύρω στους 200 νεκρούς και τραυματίες, καθώς και άφθονο πολεμικό υλικό. Οι Ελληνικές απώλειες ήταν 12 στρατιώτες νεκροί. Το σώμα του Σαφάκα αποτελείτο από λίγο τακτικό Στρατό και τους κατοίκους των χωριών Σμόκοβου, Νιοχώρι και Χομίργιαννης. Σ’ αυτή την μάχη διακρίθηκαν οι Σμοκοβίτες, Παπαδήμας, Γεωργουσανδρέας, Ζαχαρής, Τσιρούνης Γεώργιος, Γιαννούλης Παπανδρέας, Μανιώτης (Αλατάς), Καραδήμας. Από την Χομίργιαννη διακρίθηκε ο Κουσουρής, ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν αρχιτσέλιγκας με 5.000 πρόβατα. Στη μάχη του ‘’Αετού’’, πήρε μέρος και ο μικρός γιός του Κουσουρή, ο Ιωάννης τον οποίο, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, τον σκότωσαν ληστές, επειδή δεν τους έδωσε μία κουμπούρα. Το μέρος που τον σκότωσαν οι ληστές ονομάσθηκε: ‘’στο βάρεμα του Κουσουρόγιαννου’’ >>.
Στο βιβλίο του Κ. Πετρονικολού ''Ποδολοβίτσα-Πεντάλοφος'' , διαβάζουμε....<<.....Ένα κτήμα δίπλα στο χωριό και ανατολικά του. Το θυμάμαι ακαλλιέργητο, γιομάτο πυκνά και ψηλά αγκάθια, «δραξούλια» τα λέγαμε. Στο κτήμα αυτό το «έρημο» (δεν ξέραμε ούτε σε ποιόν άνηκε...), διανυκτέρευαν και έβοσκαν τα πολλά την εποχή εκείνη άλογα του χωριού, τότε πριν βγουν τα τρακτέρ και τα άλλα γεωργικά μηχανήματα, που αχρήστευσαν τα άλογα, ώστε τώρα στο χωριό να υπάρχουν ελάχιστα... Το χωράφι αυτό, 85 στρέμματα, το αγόρασε ο πατέρας μου και τότε μάθαμε πώς άνηκε στους Κουσουρέους απ' το χωριό Βάρνακας του Ξηρομέρου και γι αυτό το λέγαμε «Κουσουρής». Ο Αποστόλης Κουσουρής πολέμησε με τ' αδέλφια του Πάνο και Φώτη κατά την Επανάσταση του Εικοσιένα σε πολλές μάχες και στο Μεσολόγγι. Στους Κουσουρέους μετά την Επανάσταση δόθηκαν κτήματα απ' τις «εθνικές γαίες» και ένα απ' τα κτήματα αυτά ήτανε και τούτο, ο «Κουσουρής». Τώρα ο «Κουσουρής» είναι γιομάτος ελιές και περιβόλια από ξινά>>.
Από στοιχεία, κατά την άφιξη των Ελλήνων μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες (Ellis Island, USA) στις αρχές του 1900, αναφέρονται αρκετοί Κουσουρήδες που μετανάστευσαν εκεί. Μεταξύ αυτών και κάποιος '' Κουσουρής Ιωάννης'', ετών 19, με τόπο προέλευσης από το Καρνέσι, τη σημερινή ΄Ανω Κλειτορία, Καλαβρύτων και ημερομηνία άφιξης, 10 Μαρτίου, 1914. Αλλά και
Στο βιβλίο του Κ. Πετρονικολού ''Ποδολοβίτσα-Πεντάλοφος'' , διαβάζουμε....<<.....Ένα κτήμα δίπλα στο χωριό και ανατολικά του. Το θυμάμαι ακαλλιέργητο, γιομάτο πυκνά και ψηλά αγκάθια, «δραξούλια» τα λέγαμε. Στο κτήμα αυτό το «έρημο» (δεν ξέραμε ούτε σε ποιόν άνηκε...), διανυκτέρευαν και έβοσκαν τα πολλά την εποχή εκείνη άλογα του χωριού, τότε πριν βγουν τα τρακτέρ και τα άλλα γεωργικά μηχανήματα, που αχρήστευσαν τα άλογα, ώστε τώρα στο χωριό να υπάρχουν ελάχιστα... Το χωράφι αυτό, 85 στρέμματα, το αγόρασε ο πατέρας μου και τότε μάθαμε πώς άνηκε στους Κουσουρέους απ' το χωριό Βάρνακας του Ξηρομέρου και γι αυτό το λέγαμε «Κουσουρής». Ο Αποστόλης Κουσουρής πολέμησε με τ' αδέλφια του Πάνο και Φώτη κατά την Επανάσταση του Εικοσιένα σε πολλές μάχες και στο Μεσολόγγι. Στους Κουσουρέους μετά την Επανάσταση δόθηκαν κτήματα απ' τις «εθνικές γαίες» και ένα απ' τα κτήματα αυτά ήτανε και τούτο, ο «Κουσουρής». Τώρα ο «Κουσουρής» είναι γιομάτος ελιές και περιβόλια από ξινά>>.
Από στοιχεία, κατά την άφιξη των Ελλήνων μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες (Ellis Island, USA) στις αρχές του 1900, αναφέρονται αρκετοί Κουσουρήδες που μετανάστευσαν εκεί. Μεταξύ αυτών και κάποιος '' Κουσουρής Ιωάννης'', ετών 19, με τόπο προέλευσης από το Καρνέσι, τη σημερινή ΄Ανω Κλειτορία, Καλαβρύτων και ημερομηνία άφιξης, 10 Μαρτίου, 1914. Αλλά και
 |
| John Kousouris, passenger record, 1919 (Ellis island, USA) |
Λυκούργος Κουσουρής, το 1905 από την Αθήνα, Λάμπρος Κουσουρής, το 1910, από τη Λαμία, Αθανάσιος Κουσουρής, το 1910, από το Γαρδίκι, Κωνσταντίνος Κουσουρής, το 1912, από το Ελευθεροχώρι, Ηλίας Κουσουρής, το 1913, από την Καστοριά και άλλοι.
Από τις μέχρι σήμερα πληροφορίες που συλλέξαμε, φαίνεται ότι ο δικός μας κλάδος με ρίζες από την Πλάκα της Αθήνας, ήταν συγγενικός σε πρώτο βαθμό με τον κλάδο των προγόνων που εγκαταστάθηκαν στο Μαρούσι γύρω στις αρχές του 1990 ή και αρκετά νωρίτερα. Οι Κουσουρίδες της Πλάκας και των γειτονικών περιοχών έμεναν και δραστηριοποιούνταν στις οδούς Βούρβαχη, Εκαταίου και Βρεσθένης, στην αρχή της οδού Βουλιαγμένης και απέναντι από τις στήλες Ολυμπίου Διός, στο τετράγωνο των οδών Λυσικράτους, Φρυνίχου και Αισχίνου.
Αναζητείστε τις ρίζες μας και προσθέστε τις δικές σας πληροφορίες.
Από τις μέχρι σήμερα πληροφορίες που συλλέξαμε, φαίνεται ότι ο δικός μας κλάδος με ρίζες από την Πλάκα της Αθήνας, ήταν συγγενικός σε πρώτο βαθμό με τον κλάδο των προγόνων που εγκαταστάθηκαν στο Μαρούσι γύρω στις αρχές του 1990 ή και αρκετά νωρίτερα. Οι Κουσουρίδες της Πλάκας και των γειτονικών περιοχών έμεναν και δραστηριοποιούνταν στις οδούς Βούρβαχη, Εκαταίου και Βρεσθένης, στην αρχή της οδού Βουλιαγμένης και απέναντι από τις στήλες Ολυμπίου Διός, στο τετράγωνο των οδών Λυσικράτους, Φρυνίχου και Αισχίνου.
Αναζητείστε τις ρίζες μας και προσθέστε τις δικές σας πληροφορίες.
